Wyprawy na Spitsbergen

Od 1984 r. wyruszają na Spitsbergen naukowe Wyprawy Polarne AGH działające w ramach Centralnych Programów Badań Podstawowych. Program badań zyskuje akceptację Komitetu Badań Polarnych PAN oraz władz rektorskich naszej Uczelni. I tak w:
1984 – Wyrusza Geologiczna Wyprawa Polarna AGH pod kierunkiem prof. Andrzeja Maneckiego, w której uczestniczą: Krzysztof Czajka, Stanisław Konopacki, Andrzej Maksym, Maciej Manecki i Edward Piceluk
1985 – Geologiczną Wyprawą Polarną AGH kieruje prof. Andrzej Manecki, a uczestniczą w niej: Jerzy Czerny, Adam Kieres, Grzegorz Lipień, Maciej Manecki, Jacek Rajchel, Leszek Szubała, Adam Zdrzałka
1986 – Wyprawą AGH kieruje Jerzy Chrząstowski, a uczestniczą w niej: Jerzy Czerny, Ireneusz Pływacz, Tadeusz Sokołowski, Leszek Szubała
1988 – Wyprawą AGH kieruje prof. Andrzej Manecki, a uczestniczą w niej: Jerzy Czerny, Adam Kieres, Stanisław Konopacki, Maciej Manecki (uległ wypadkowi i wcześniej musiał wrócić do Polski), Marzena Schejbal-Chwastek. 1989 – Jerzy Czerny i Adam Kieres uczestniczą w XII Centralnej Wyprawie PAN i to stwarza im okazję do kontynuacji badań na Spitsbergenie. W tym też roku w badaniach Spitsbergenu w grupie UJ bierze udział geolog AGH Beata Przybyłowska.
1990 – Jerzy Czerny i Maciej Manecki zostają zaproszeni do udziału w Ekspedycji Norweskiego Instytutu Polarnego, którą kieruje prof. Yoshihide Ohta.
2002 – pod kierownictwem Jerzego Czernego rusza kolejna wyprawa do Ziemi Wedel Jarlsberga. Uczestniczą w niej studenci specjalności Mineralogia i Geochemia Stosowana Jakub Bazarnik, Michał Dziekan, Paweł Grochowski oraz Jarosław Majka. Podczas wyprawy rozpoczęto badania terenowe dotyczące określania warunków metamorfizmu skał grupy Isbjørnhamna i Eimfjellet, formacji Elveflya oraz mineralizacji rudnej uskoków trzeciorzędowych.
2003 – Wyprawą AGH kieruje Jerzy Czerny, a uczestniczą w niej Katarzyna Derwisz i Jarosław Majka. Kontynuowane są prace terenowe dotyczące ustalenia warunków metamorfizmu skał kaledońskiego fundamentu krystalicznego oraz mające na celu uściślenie wiedzy na temat enklaw metagabr anortozytowych.
2004 – Kolejna wyprawą AGH kieruje Jerzy Czerny, a uczestniczą w niej Joanna Cieślik, Katarzyna Derwisz, Alicja Kawalec-Majka oraz Jarosław Majka. Wyprawa dociera na Spitsbergen do Longyearbyen skąd po dwóch tygodniach oczekiwania na zejście paku lodowego, blokującego dostęp do południowo-zachodniego wybrzeża wyspy, zmuszona jest wycofać się do kraju.
2005 – Wyprawą kieruje Jerzy Czerny, a uczestniczą w niej Jarosław Majka, Jaroslav Pršek i Agata Szwakopf realizujący program badań geologicznych oraz Edyta Łokas i Przemysław Wachniew realizujący badania środowiskowe. Do wyprawy dołącza w trakcie jej trwania niemiecki fotograf Cornelius Schlawe.
2006 – Kolejna wyprawa do Ziemi Wedel Jarlsberga pod kierownictwem Jerzego Czernego, a uczestniczą w niej Jarosław Majka, Maciej Manecki i Alicja Wypych z AGH oraz Stanisław Mazur i Aleksandra Smyrak z Uniwersytetu Wrocławskiego. Prowadzone są badania geologiczne dotyczące wieku i regionalnego znaczenia strefy uskokowej Vimsodden-Kosibapasset oraz metamorfizmu kontaktowego w okól dajek dolerytowych. Dodatkowo w wyprawie po raz kolejny uczestniczy Cornelius Schlawe, fotografujący ptaki i towarzyszący geologom podczas ich badań.
2007 – Wyprawą kieruje po raz kolejny Jerzy Czerny. Tym razem wyprawa ma charakter międzynarodowy. W pierwszej części wyprawy do południowej części Ziemi Wedel Jarlsberga uczestniczą Alicja Kawalec-Majka, Jarosław Majka i Maciej Manecki z AGH, Marek Michalik z Uniwersytetu Jagiellońskiego, Emily Thiem z Lawrence University (USA) oraz Nikolay Kuznetsov z Rosyjskiej Akademii Nauk. Drugi etap wyprawy ma miejsce w północnej części Ziemi Wedel Jalsberga. Wyprawa używa jako baz stacji Calypsobyen oraz małego husa w Lyshamnie. W tej części wyprawy udział biorą Jerzy Czerny, Nikolay Kuznetsov, Jarosław Majka, Emily Thiem. Dołącza do nich Marcia Bjørnerud (Lawrence University), zaś pozostali członkowie wracają do kraju. Badania dotyczą geologicznego podłoża Ziemi Wedel Jarlsberga, ze szczególnym uwzględnieniem skał metamagmowych. Badania w drugiej części wyprawy mają charakter rekonesansowy.
2008 – Etatowy kierownik ostatnich lat, Jerzy Czerny, znów kieruje wyprawą do południowej i środkowej części Ziemi Wedel Jarlsberga. Badania podłoża krystalicznego prowadzone są również przez Macieja Dwornika, Karolinę Goluchowską, Nikolaya Kuznetsova, Jarosława Majkę i Annę Plonkę oraz Krzysztofa Hołdę z UJ. Dodatkowo swe badania środowiskowe prowadzi Przemysław Wachniew wraz z dwoma studentami.
2009 – Znowu wyprawą kieruje Jerzy Czerny. Podobnie jak w 2007 roku wyprawa zaczyna się w południowej części Ziemi Wedel Jarlsberga, a następnie przenosi się na północ. Po rekonesansie z 2007 roku, badania na północy dotyczą pozycji strukturalnej skał krystalicznych grupy Magnethøgda (później przemianowanych na jednostkę Berzeliuseggene). W wyprawie od początku uczestniczą Maciej Dwornik, Milena Farajewicz i Marek Łodziński. W trakcie trwania wyprawy dołącza do niej grupa z Uppsala University (Szwecja), a stanowią ją David Gee i Jarosław Majka (obaj Uppsala) oraz Sasza Larionov (VSEGEI, Rosja). Doadtkowo już w Bellsundzie wyprawa jeszcze się powiększa o Przemysława Budzewskiego (turysta) i Pawła Hoffmanna (geolog z KGHM i nasz absolwent).
2010 – zespół: Jerzy Czerny, Monika Kwaśniak-Kominek, Maciej Manecki, Grzegorz Rzepa